hij vraagt niet veel
de aarde is buik genoeg
om traag te groeien
laag na laag pelt hij de jaren op
legt zijn oor te luisteren
aan de geduldige grond
daar aderen verhalen
van lang en diep geleden
hij legt ze voor het rapen
ooit zal iemand hem splijten
de beginsporen lezen
verloren kijken in het zand
en nergens is haast
een steen is een kei in duren