wanneer het ijs in onze harten smelt
breken de dijken van onze oordelen
de overstroming is ongehoord
overtuigingen buitelen over elkaar
en nemen in hun razen alle loslippige
woorden mee. we weten, angst
laat zich niet blussen met bloed
herinneringen aan onze wortels
breken in bosbranden uit onze hoofden
we ruimen het puin uit onze monden
gooien grenzen in de vuurmand
en brengen een rookoffer voor de leegte
die zingt. wij zijn onze eigen
wachters op een nieuwe adem