2
het laatste theater
je speelt het prima. gezicht in de vouw gestreken
hoofd een tikje schuin naar de stadsfotograaf van dienst
je hebt me woord voor woord in je hoofd gehaald
de zij, de hij, de hem, de haar nog even tussen haken
tot de gelukkige winnaar van jouw ode
dood uit de bus viel. je hebt op mij gewacht
ik heb je geen traan gekost. wel een treinticket,
een wandeling naar het kerkhof, vuile schoenen
en een paar schrijfuren. voor één uur met jou had ik
graag mijn recht op een eenzame uitvaart opgegeven
dan had ik een gezicht. jij geen gedicht
de grond zou met minder woorden warmer liggen
straks leest het land in verzen op jouw blog
hoe goed ik wel kan sterven. jij zet er een foto bij. van jou
Uit Een kei in duren