eenzame uitvaart

2
het laatste theater

je speelt het prima. gezicht in de vouw gestreken
hoofd een tikje schuin naar de stadsfotograaf van dienst

je hebt me woord voor woord in je hoofd gehaald
de zij, de hij, de hem, de haar nog even tussen haken

tot de gelukkige winnaar van jouw ode
dood uit de bus viel. je hebt op mij gewacht

ik heb je geen traan gekost. wel een treinticket,
een wandeling naar het kerkhof, vuile schoenen

en een paar schrijfuren. voor één uur met jou had ik
graag mijn recht op een eenzame uitvaart opgegeven

dan had ik een gezicht. jij geen gedicht
de grond zou met minder woorden warmer liggen

straks leest het land in verzen op jouw blog
hoe goed ik wel kan sterven. jij zet er een foto bij. van jou

 

Uit Een kei in duren