om boom te kunnen worden
moest hij heel diep leren zwijgen
over de kervende hand van de kerel
en de letterlange meisjesnaam, hoe zorgzaam
het mes voor altijd een hart in zijn huid
over het kind dat klom in de kruin naar de zon
die zich als een bal vast had gezet
in de oksel van takken als was het een spel
ook over die nacht dat een man door het bos
niet langer de bomen, een tak zocht, een touw,
met een knoop in zijn hoofd zijn vrouw achterna
zijn stam draagt de stem van duizend verhalen
aan iedere tak trekt een leven zich op
hij zwijgt zich naar boven. geen blad
legt de nerven te lezen